Wageningen, The Netherlands
November 26, 2021
A recent paper in the scientific journal ‘Plants’ analyses the current collaboration between genebanks in Europe. The paper was jointly written by the head of the CGN plant genebank, the secretary of the European Cooperative Programme for Plant Genetic Resources (ECPGR) and the former coordinator of the virtual European genebank initiative (AEGIS). This self-reflection resulted in a detailed paper with clear conclusions.
Collaboration in Europe
The European Cooperative Programme for Plant Genetic Resources (ECPGR), an umbrella organisation of European countries in the field of Plant Genetic Resources, has developed many valuable joint activities amongst European genebanks in the past four decades. However, this has not resulted in a substantially increased collaboration.
To improve this situation, AEGIS (short for: ‘A European Genebank Integrated System’) was established in 2004. AEGIS is an ECPGR initiative aiming to efficiently conserve and provide access to unique germplasm in Europe. It is a virtual genebank that administers ‘the European Collection’, consisting of accessions that are managed by AEGIS’ members (genebanks), who organise and cover the costs of the long term conservation and distribution of these accessions. Material in AEGIS is supposed to be managed in accordance with agreed quality standards, and should be freely available in accordance with the terms and conditions set out in the International Treaty on Plant Genetic Resources for Food and Agriculture.
In order to analyse and evaluate the collaboration, Theo van Hintum, the head of the CGN plant genebank, Lorenzo Maggioni, the secretary of the European Cooperative Programme for Plant Genetic Resources (ECPGR), and Johannes Engels, the former coordinator of AEGIS, wrote the recently published article ‘AEGIS, the virtual European genebank: why it is such a good idea, why it is not working and how it could be improved’. The paper describes the history of the conservation of plant genetic resources (PGR) in Europe and why collaboration between genebanks has not improved significantly since the establishment of ECPGR. The authors observe that (1) often plant genetic resources are duplicated in many collections, while other important material is missing, (2) access to the materials, if there is access at all, is often restricted to a small group of people such as colleagues in the institute, partners of a project or members of a restricted network, and most importantly, (3) the quality of the conservation methodologies and of the conserved material is unclear and possibly often very low.
Why AEGIS doesn’t work
The authors observe that AEGIS, so far, is not successful. Too little material has been included in this virtual genebank: 65,267 accessions, which is only 3.2% of the material registered in EURISCO, the European database for genebank material. This is mainly because there are no proper incentives for including material in AEGIS and genebanks appear reluctant to commit themselves to the required quality standards without such incentives. Also, the quality of and access to the included material is not assured, as there is no mechanism that verifies compliance to the quality standards.
How it could be improved
Genebanks cannot and will not rely on each other if they cannot be sure about the quality and continuity of the collections managed by their colleague genebanks. Therefore the need is stressed for introducing a quality system in which genebanks could become AEGIS-certified. The result of such a system would be that AEGIS-certified genebanks qualify themselves for support at national and regional levels, as they should be reliable contributors to conserving genetic resources. Institutions that want to become AEGIS-certified genebanks, but do not meet the requirements yet, should be supported by ECPGR and other donors to reach this goal by capacity building, staff exchanges, support for setting up the required facilities, etc.
Continuity of the collections could be realised by creating an ‘open backup system’. Safety backup is a standard activity for all well-functioning genebanks; they send samples of their material to a colleague genebank and to the Svalbard Global Seed Vault. However, currently that is done in black-box constructions in which only the donor of the material has access to it. The authors propose a slight alteration of this procedure, by agreeing that the accessions in the back-up genebank can be used for inclusion in another AEGIS-genebank collection in the undesirable event that the original holding genebank can no longer provide access to these accessions.
The authors conclude that the European genebank community clearly has the desire to professionalize and collaborate. By creating the proper incentives and establishing the proper infrastructure supported by funding agencies and policy makers, the authors believe that an effective system of collaborating genebanks can be created in Europe.
Links
Samenwerking tussen Europese genenbanken kan en moet beter
Een recent gepubliceerd wetenschappelijk artikel beschrijft en analyseert de huidige samenwerking tussen genenbanken in Europa. Veertig jaar geleden werd het Europese programma voor plantgenetische bronnen (ECPGR) ingesteld, waarbinnen samenwerking tussen genenbanken aangemoedigd wordt. Dit heeft echter niet geleid tot een effectiever beheer van genenbankmateriaal. Wat zijn de redenen hiervoor en hoe kan de samenwerking verbeteren?
Het artikel ‘AEGIS, the virtual European genebank: why it is such a good idea, why it is not working and how it could be improved’, dat werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Plants’ geeft een kritische blik op de samenwerking tussen genenbanken in Europa. Het artikel is geschreven door drie auteurs die hun sporen hebben verdiend in dit veld: het hoofd van de CGN plantengenenbank, Theo van Hintum, de secretaris van de European Cooperative Programme for Plant Genetic Resources (ECPGR), Lorenzo Maggioni, en voormalige coördinator van het virtuele Europese genenbankinitiatief (AEGIS), Jan Engels.
Samenwerking in Europa
ECPGR is een overkoepelende organisatie van Europese landen betreffende plantgenetische bronnen en is 40 jaar geleden opgericht. Waardevolle gezamenlijke activiteiten brachten mooie resultaten voort, waaronder publicaties over hoe verschillende gewassen beschreven en vermeerderd moeten worden en een database (EURISCO) die informatie over genetische bronnen in 400 Europese collecties verzamelt en beschikbaar maakt. Daarnaast vormt ECPGR een platform waarbinnen afspraken zijn gemaakt voor de opslag van veiligheidsduplicaten bij collega-genenbanken en waarin vele projectvoorstellen zijn ontwikkeld die door de EU gefinancierd worden.
De samenwerking heeft echter niet geleid tot efficiënter genenbankbeheer in Europa. De auteurs noemen drie redenen hiervoor: (1) er bestaat een substantiële overlap van genetisch materiaal tussen collecties, terwijl ander belangrijk materiaal niet aanwezig is, (2) de toegang tot het materiaal is vaak beperkt tot een beperkte groep gebruikers, zoals collega’s, partners in een project of netwerk, (3) de kwaliteit van het materiaal en hoe het bewaard wordt is vaak onduidelijk en mogelijk erg slecht.
Om deze situatie te verbeteren heeft ECPGR in 2004 AEGIS (afkorting van: ‘A European Genebank Integrated System) opgericht. AEGIS is een virtuele genenbank en beheert de ‘Europese Collectie’, die bestaat uit genetisch materiaal, zogeheten accessies, dat door AEGIS leden (genenbanken) in stand gehouden wordt. De genenbanken nemen verantwoordelijkheid voor, en betalen voor, de conservering op de lange termijn en het verspreiden van de AEGIS-accessies. De accessies zouden volgens afgesproken kwaliteitsstandaarden beheerd moeten worden en in overeenstemming met internationale afspraken vrij beschikbaar moeten zijn.
Waarom werkt AEGIS niet?
AEGIS is, aldus de auteurs, geen succes. Er is weinig materiaal in deze virtuele genenbank opgenomen, slechts 3,2% van het al het materiaal dat door Europese genenbanken beheerd wordt. Als redenen worden genoemd dat er geen stimulans is om aan AEGIS bij te dragen en dat genenbanken klaarblijkelijk huiverig zijn om zich zonder deze stimulans te binden aan de vereiste kwaliteitseisen.
Hoe zou het beter kunnen?
Genenbanken zullen elkaar niet vertrouwen als onduidelijk is hoe de collecties beheerd worden. De auteurs zien het daarom noodzakelijk dat er een kwaliteitssysteem ingevoerd wordt dat genenbanken onder AEGIS certificeert. Het voordeel hiervan zou zijn dat AEGIS-gecertificeerde genenbanken hierdoor gemakkelijker (financiële) ondersteuning kunnen krijgen van hun overheid, omdat ze een betrouwbare functie vervullen in het bewaren van genetische bronnen. Om certificering te krijgen, moeten genenbanken ondersteund worden door ECPGR en andere donors, onder meer in de vorm van ontwikkeling van kennis, uitwisseling van staf en financiële steun om de juiste faciliteiten op te zetten.
De auteurs concluderen dat de Europese genenbanken willen professionaliseren en samenwerken. Door de juiste stimulansen te creëren en een juiste infrastructuur te ontwikkelen, ondersteund door beleidsmakers en financieringsorganen, geloven de auteurs dat er een effectief systeem van samenwerkende genenbanken in Europa kan ontstaan.
Topics
Species
